66

Waarom ik naar New York wil.

65

´Songs are as sad as the listener´
Jonathan Safran Foer

Voor mij is de herfst vandaag begonnen. Ik vond het altijd het fijnste seizoen, maar dit keer moet ik er even aan wennen.

Of ik wel met mijn koptelefoon door de regen zou. Nee, maar de muziek past zo mooi.

64

What we built is bigger than the sum of two.
But somewhere I lost count of my own.
And somehow I must find it alone.
24 and blooming like the fields of May.
25 and yearning for a ticket out.
Dreams burn, but in ashes are gold.

Ik ben blij met het nieuwe album van Kings of Convenience.

63

fjsdofjsdfjiodsjfkljdaslfjodsfidsajiknrmbtlorgs

Voor als je niet weet hoe je het moet zeggen. Maar ik wil wel wat zeggen. Ik weet ook wát, maar ik weet niet hoe.

(zo mooi) (en deze ook) (en dat kunnen jullie allemaal hier downloaden)

62

(...)

leren tevreden te zijn met hoe
het vandaag is en hoe vandaag morgen
maken kan

61

Even op de site van DB´s kijken waar ik ook alweer langs moet:

Fiets: Nog geen 10 minuten van Centraal Station
Trein: Station Utrecht Zuilen ligt op 100 meter
Bus:
Lijn 4: halte Nijverheidsweg
Lijn 3: halte Marnixlaan
Lijn 10: halte Station Zuilen
Lijn 120: halte Amsterdamsestraatweg/Julianapark
Auto: Gratis Parkeren
Vliegtuig: Schiphol
Boot en helikopter: zelf uitzoeken

(help, dit is al bericht 61. nog 19 en ik weet nog geen nieuwe naam voor een nieuwe blog.)

60

Als kind de zomerochtend van het huis
in lopen. Ramen open. Binnen en buiten één.
De blauwe tram daar even geldig als de tinnen
vaas hier op tafel en het gasfornuis
en de gastvrije stoelen die je wachten.

Zo leeg dat je nog niet weet waar het heen
moet in je: moeders kind met de zachte
stem zijn, of vaders zoon, de onbevreesde
schildknaap van de eenogige rover
uit een wreed boek van oorlogen geleden.

Zo leeg en zo naar alle kanten open
als een zingende kooi nog zonder vogel.

Willem van Toorn

59

Romantisch: een veldboeket uit de bermen van Lunetten plukken en snotverkouden wakker worden. En volhouden: het ligt niet aan mijn mooie boeket waar gisteren nog een spin ter grote van een knikker uit kwam kruipen.

58

Voor mezelf, en voor alle anderen die er wellicht iets aan hebben, ik weet er wel een paar, één in het bijzonder (niet eens ik), die ik het wel in de oor zou willen schreeuwen (vandaar de caps lock - wie schreeuwt het in mijn oor?):

HET LEVEN IS HEERLIJK, HET LEVEN IS MOOI
MAAR - VLIEG UIT IN DE LUCHT, EN KRUIP NIET IN EEN KOOI
MENSCH, DURF TE LEVEN
JE KOP IN DE HOOGTE, JE NEUS IN DE WIND,
EN LAP AAN JE LAARS HOE EEN ANDER HET VINDT
HOU EEN HART VOL WARMTE EN VAN LIEFDE IN JE BORST
MAAR WEES OP JE VIERKANTE METER EEN VORST
WAT JE ZOEKT KAN GEEN ANDER JE GEVEN

MENSCH, DURF TE LEVEN

57

Schuin tegenover mij in de trein richting Groningen/Leeuwarden van gisteravond, zit een jongen met lang blond haar. Het haar hangt tot op zijn schouders en zit vast met zo'n vier elastiekjes, telkens zo'n 5 cm onder de andere. Een potentiele Keltisch student. Zijn korte broek met zakken laat zijn stevige, met lichtblonde haartjes begroeide, bovenbenen zien. Zijn schoenen kan ik niet zien, want de Oililytas van het meisje tegenover hem staat ervoor. Hij kijkt boos naar het scherm van de laptop op zijn schoot. Ik dacht: straks gaat die meegrinden met de death-metal die door zijn koptelefoon raast. In plaats van wat ik me had voorgesteld, gaat zijn telefoon en de jongen neemt op: 'Hoi oma!'

56

Yesterday´s here is not today´s here. Yesterday´s here is somewhere in Russia, in a wilderness in Canada, a deep blue nowhere out in the middle of the Atlantic Ocean. (...) We can never wake up in the same place we went to sleep in.

Steven Hall, The Raw Shark Texts

55

Misschien moet ik maar in het lot gaan geloven. Zou dat alles niet veel gemakkelijker maken?

Mijn lot: 'Maakt niet uit Jacolien, doe maar, ik ben je lot. Ik weet best wat ik doe'.

Dan kun je dus altijd vertrouwen op jouw lot en weet je dat uiteindelijk alles allemaal goed komt. Of kwam dat het al?

54

Waar de dingen zijn die ik ooit kwijt ben geraakt.

Achter de wasmachine. Er zit een gat van ongeveer 20 cm breed. Het is onmogelijk erin te kijken; dat zou het gasstel beklimmen betekenen. Ik durf het niet te proberen. Straks val ik erin. En het zou me niets verbazen als niet alleen míjn kwijt geraakte spullen daar liggen. Gisteren gleed de handleiding van onze combi-magnetron erachter.

De laatste houten haring van toen we op Vlieland waren. Het speldje dat op de grond viel en dat ik niet meer terug kon vinden tussen de straatstenen. Mijn accent. Mijn beste vriendin uit groep 7, 8 en de gehele middelbare school en meer dan één sok.

53

Een nieuwe te gekke studie, een nieuwe leuke klas, een nieuwe prachtige bibliotheek EN POES IS THUIS.

En hier een toepasselijke deuntje voor deze heuglijke dag en alle heuglijke dagen die hierna gaan komen:

52

Alle struiken, alle bomen, alle gaatjes, alle daken, alle schuurtjes, alle straten, alle steegjes, alle auto's (waarvan ik de sleutel heb), alle buren..

Geen friendfinder maar een catfinder op je telefoon.
Op dag 47 had ik nog medelijden met de baasjes die vermiste poezenposters ophangen.

Ik wil nu wel wakker worden. Wie knijpt?