23

Ik ben bezig aan een kort verhaal. Alleen het zeggen dat ik dat doe, brengt vaak heel veel pech. Opeens weet ik niet meer waar het ook alweer over moet gaan. En mijn zinnen zijn ineens niets anders dan lang en ingewikkeld. Maar misschien dat ik het nu eens afmaak. Juist omdat ik nu zeg dat het nu gaat mislukken. Omgekeerde wereld!

Er bekruipt me een naar voorgevoel dat mijn hele idee af wil pakken, maar ik negeer 't! Weg!

...

Ksst!

22

Een gastbijdrage van A.R. Ypma:

Grubbeld. Grubbeld is een naam. Ik kom er achter dat dit een bestaande naam is met een d of met een t, mij maakt het niet zoveel uit. Het wort pas leuk als je het vaker achter elkaar zegt;

grubbeldGrubbeltgrUbbelt..

Alsof er iemand bestaat die Grubbelt heet, en aan "Grubbelen" doet. Eigenlijk is het helemaal niet zo gek. Voor hetzelfde geld zou ik het nu over lepels, pruiken of komkommers hebben.
Vooralsnog is Grubbelt een aparte naam, stel je eens voor dat je je schattige baby Grubbelt aan de borst hebt...

Genoeg voer voor een prachtige droom.

21

De volgende keer maak ik geen weblog die me verplicht dagelijks iets te schrijven. Het lukt me toch niet. Maar ik ga nog wel braaf 59 dagen volmaken (waarom geen veertigdagen.blogspot.com?).

En waarom kan een mens niets anders dan praten of geluiden imiteren van andere levende wezens? Een spinnend geluid is toch niet eens zo héél misplaatst?

20

Ik moest hardop lachen om mijn horoscoop. Ik voel me betrapt!

Jouw nuchtere instelling van de laatste dagen helpt je probleemloos door het alledaagse leven. Wat een verandering nietwaar? Het is maar een fase en dat weet je, want echt nuchter ben je niet.

Nou, nou en! Ik heb nu wel mooi mijn rijbewijs!

19

Zomer giert door mijn aderen! En door mijn neus, ogen en oren. Maar dat dan in de vorm van jeuk en/of niezen. De zomer komt tot uiting als het twijfelen tussen de twee mooiste campings, het kopen van een zomerjurkje, een zomersjaaltje, naakt willen zwemmen, blote voeten, vieze voeten, heel veel fietsen, de polder mooier vinden dan ooit, mijn balkon fijner vinden dan ooit, de plantjes meer water geven dan ooit, en het luisteren naar God help the girl (ode aan Belle&Sebastian!). Dat laatste versterkt het zomergevoel overigens ook (voor meer: klik ).

18

Is history recorded?
Does someone have a tape?

11 oktober Kings of Convenience! Een beetje hetzelfde als voor het eerst een piramide of een ijsvogel zien, examen doen, een koe van dichtbij in plaats van ver weg in een weiland of voor het eerst verliefd.

17

Nu ik niet meer studeer, bestaat de zes weken durende zomervakantie plotseling niet meer (iets wat per ongeluk rijmt).

-

De boom vanuit mijn raam heeft een rare top. Wat is raar? Een man met zingende schoenen en een fluitende stropdas? Zelfs dat zou me niet verbazen. Maar waar andere bomen rond zijn en waar wat groeigrage takken uit het dak steken, eindigt deze boom met een stomp. Een beetje zielig wel, een zaadje dat ongelukkig in de zonrijke tuin terecht kwam, met de gevolgen van dien? (een echtgenoot met een uitschuifladder en een zaag? een talent voor klimmen, en een zaag?) Enfin, om het plekje warm te houden, komt er elke avond (echt) een merel langs om er te zingen.

16

tick-tock, this clockwork will stop
you're the key for winding up my heart
brick-brack, if you don't wind me up
the sky will lie upon me like a passed-out drunk

En wij gaan bijna op vakantie.
In augustus naar Terschelling en het eerste weekend van september naar Vlieland.



En dit vind ik nu al maanden het fijnste liedje dat er bestaat.
Vandaag zou dag 18 moeten zijn. Of misschien al wel 20, maar zo kom ik ook wel bij 80.

15

Hoe weet je wat je worden wilt, naast gelukkig? Ik houd het meest van de momenten er tussenin. Net als in de trein (misschien moet ik hierna maar een blog beginnen over de trein). Weg, maar ook op weg. Alleen nu hang ik er wel lang genoeg tussenin.

Wat word ik later? Docent Nederlands is uitgesloten, dat is alvast iets wat ik niet worden zal. Naast burgemeester.

Dolfijnentrainer? Schrijver? Moeder? Tuinier? Kattenvrouwtje? Eigenaar van een geitenboerderij? Dichter? Avonturier? (acht maal jááá!)

Dus wat ga ik studeren?

14

Er wonen al dertig jaar drie flamingo's (en een ara) in de Intratuin in Utrecht? Ik ben nog steeds stomverbaasd.

Op het bordje bij hun pierebadje:
'Hoi, wij zijn Kwik, Kwek en Kwak. We voelen ons hier heel erg op onze plek, dus wij lopen nooit weg.'

Ik geloof er níks van. Die prachtige beesten zijn daar helemaal niet gelukkig en het zou me niets verbazen als het hele Intratuinteam na sluitingstijd de flamingo's weer naar hun plek wijst. Of iets met roze tranen.

De Intratuinman: 'Ik vind het in elk geval prachtige beesten en ze zitten strak in de veren, staan er echt perfect bij.' Net plantjes.

Gelukkig zijn een paar helden me al voor geweest: http://www.flamin-go.nl/ Al mocht het (nog) niet baten.

13

Vanochtend haalde ik vol glorie mijn propedeuse op. Het regende niet eens, terwijl het dat al de hele ochtend deed. Net alsof alle wolken mij ontweken. Fietsen door de regen is niet eens zo erg, maar droge haren waaien gracieuzer in de wind dan natte. En ik kocht nieuwe plantjes. Een paar maar, want meer kon ik niet meenemen op de fiets. En vanavond is mijn televisie aangesloten, olé!

12

Verstrooid. Inmiddels ben ik weer compleet. Maar mijn hart heb ik moeten lijmen, het lag in diggels op het station.
Mijn hoofd vond ik als laatst, dus ik moest een voorbijganger mimen om hulp. Samen gingen we op zoek naar wat ik kwijt was. Ik weet niet eens of ík er toen wel was. Misschien gaf ik (mijn hersenen) vanaf een andere plek de rest van mijn lijf, mijn romp met armen en één been, wel door wat ik moest doen. Mijn rechterbeen vonden we in het pannenkastje en mijn hoofd lag te dromen op een stoel op mijn balkon.

11

In een winkel werken is te gek. Vooral vanwege het mooie rariteitenkabinet dat alle klanten samen vormen (ja net zoals in de trein). Vandaag was er een meneer die achterover sloeg (en vijf minuten lang niet meer overeind kwam) van de mooiheid van onze winkel. En hij verzamelde groetjesbriefjes. En of ik er ook eentje wilde schrijven.

10

Wat begon als het rommelen in een boterhamzakje, vervolgde zich als druppels die vielen op het dak. Ik rook de broodjes van de man naast me, wat me nog meer deed geloven dat het niet heel veel druppels, maar heel veel mensen met heel veel boterhamzakken waren.

9

Het oog van een bultrug die aanspoelde op het strand van Vlieland. Ik blijf er maar naar kijken.

(Dirk de Bruin maakte de foto: http://www.flickr.com/photos/dirk_bruin_vlieland/)

8

In de Zadelstraat zat een papegaai, buiten in een kooi te kijken naar een duif op de stoep.

7

we ademen ons

ik kijk je aan
zo kan ik goed zien
dat jij het bent
dit is de laatste kus die ik je ooit geven zal
ik kus je en weet

natuurlijk niet

6

Hoe lang moet je broeden op een verrassingsei? Het is begonnen met verveling. En misschien is dat het wel nog steeds. Alsof ik zit te wachten tot de koningin langskomt en ik nog harder mag wapperen met mijn vlaggetje (dat zijn dingen die ik alleen bedenk als ik heel lang denk). Of wachten totdat ik beroemd ben.

En nu ben ik ernstig. Soms dan ben ik gewoonweg in een ernstige bui. Dat is niet erg. Ik ben ook niet zielig (dag 6 is ook niet meteen een klaaglied, ik schrijf gewoon over dat ik denk), maar ga ineens nadenken over serieuze dingen. Of ik later wil trouwen. Gaan honden naar de hemel? En poezen. Katten. Altijd als ik over poezen of katten praat, weet ik niet of ik poes of kat zal zeggen. Iets bedenken komt van denken. Dus, eigenlijk, als ik nu heel lang nadenk.. Dan komt er vast iets. Soms denk ik zo na dat ik niet meer weet wat ik denk (nu?). En dan is het ook allang niet serieus meer. Soms gaat nadenken beter als je even niet hebt nagedacht. En soms is een ernstige bui dan meer een kwestie van ernstig kijken.

Dus eigenlijk verveel ik me nog steeds.

5

Meest merkwaardige klant van de dag:
'Moet ik ook nog hooi of voer in dat vogelhuisje doen?'

4

Dag 4 is een treurige dag. Ik weet niet wat te schrijven. Dus: tranenthee.

Uil pakte de ketel uit de kast.
'Vanavond ga ik tranenthee zetten,' zei hij.
Hij zette de ketel op zijn schoot.
'Zo,' zei Uil, 'ik ga beginnen.'
'Stoelen met kapotte poten,' zei Uil.
Zijn ogen werden al een beetje nat...

3

Eerlijk: het lijkt me meer dan aangenaam met sokken in sandalen te lopen. Fris en dus koud, maar óók warm (de sokken).

2

Inmiddels maakte ik mijn idee ten schande. Namelijk in de vorm van het drie dagen niet schrijven. Schuld ligt bij een lang familieweekend Rummikuppen, barbecueën en huifkar rijden in (mooi) Drenthe!

In de trein naar Emmen schreef ik nog.

Er was een man die vroeg of hij een foto mocht maken van alle mensen in de coupé. Ik vond het een mooi idee (elke keer dat ik in de trein zit ben ik lid van een opmerkelijke verzameling mensen).

De jongen met het gezicht zat naast het meisje met de schoenen. Ik zat tegenover het meisje met spinnen als ogen. En volgens mij zat de meneer die wist dat ik niet loog, omdat ik soort van blauwe ogen heb, aan de andere kant van de coupé. De rest heb ik niet gezien.

Ik stemde toe. Nu wil ik graag weten als wie ik op de foto sta. Hoogstwaarschijnlijk als mijn spiegelbeeld. (Het meisje met de ogen die liever wilden slapen dan in de lens te kijken. Het kattenvrouwtje met de harige trui. Niet het meisje met het hoofd, maar simpelweg Het Hoofd.) Ik-weet-het-niet.

Ik moest wel denken aan alle foto's waar je per ongeluk opstaat, maar waar je niets van weet.

En oja, ik ben natuurlijk het meisje met de soort van blauwe ogen. En het meisje dat niet loog.