zaterdag 6 juni 2009

6

Hoe lang moet je broeden op een verrassingsei? Het is begonnen met verveling. En misschien is dat het wel nog steeds. Alsof ik zit te wachten tot de koningin langskomt en ik nog harder mag wapperen met mijn vlaggetje (dat zijn dingen die ik alleen bedenk als ik heel lang denk). Of wachten totdat ik beroemd ben.

En nu ben ik ernstig. Soms dan ben ik gewoonweg in een ernstige bui. Dat is niet erg. Ik ben ook niet zielig (dag 6 is ook niet meteen een klaaglied, ik schrijf gewoon over dat ik denk), maar ga ineens nadenken over serieuze dingen. Of ik later wil trouwen. Gaan honden naar de hemel? En poezen. Katten. Altijd als ik over poezen of katten praat, weet ik niet of ik poes of kat zal zeggen. Iets bedenken komt van denken. Dus, eigenlijk, als ik nu heel lang nadenk.. Dan komt er vast iets. Soms denk ik zo na dat ik niet meer weet wat ik denk (nu?). En dan is het ook allang niet serieus meer. Soms gaat nadenken beter als je even niet hebt nagedacht. En soms is een ernstige bui dan meer een kwestie van ernstig kijken.

Dus eigenlijk verveel ik me nog steeds.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten