79.3

Wat Loesje zegt:

denk je alles

op een rijtje

te hebben

word je verliefd

(en er komt een nieuw adres, ik weet alleen nog niet wat dat gaat zijn)

79.2

Het gevoel van de afgelopen 48 uur (ik ben het aapje).

79

Wat de schrijver van het gedicht dat me telkens een soort van heel even echt gelukkig maakt, zei:

Schrijven is voor mij het scheppen van een band, met de ander of met de dingen. Een band die niet op een andere manier tot stand gebracht kan worden, niet op dat niveau en met die betekenis. Daarmee verwant is een ander thema dat me bij herlezing opviel, om als het ware via het gedicht er te zijn, mijn bestaan te ervaren via het gedicht. Ik ervaar mezelf dikwijls als niet-bestaand. Een mens bestaat vaak uit zoveel lagen, tegenstrijdigheden, die zo moeilijk tot een eenheid te brengen zijn. Het gedicht is een mogelijkheid om harmonie te scheppen en te concretiseren wat in jezelf gemakkelijk wegvloeit, waar je geen greep op hebt. In veel van mijn gedichten heb ik het in dit verband over "er zijn".

C.O. Jellema

78

Heb ik het al gezegd? Ik leer zien. Ja, ik begin te zien. Het gaat nog slecht. Maar ik wil mijn tijd goed gebruiken.
Dat het bijvoorbeeld nooit tot mijn bewustzijn is doorgedrongen, hoeveel gezichten er zijn. Er zijn een massa mensen, maar nog veel meer gezichten, want iedereen heeft er verscheidene. Er zijn mensen, die een gezicht jaren, lang dragen, natuurlijk verslijt het, het wordt vuil, het scheurt op de vouwen, het rekt uit als handschoenen, die men op reis gedragen heeft. Dat zijn de spaarzame, eenvoudige lieden; zij nemen geen nieuw gezicht, zij laten het niet eens schoonmaken. Het is goed genoeg, menen zij, en wie kan hun het tegendeel bewijzen? Nu vraagt men zich af, omdat zij verscheidene gezichten hebben, wat zij met de andere doen. Zij bergen ze op. Hun kinderen moeten ze dragen. Maar het gebeurt ook, dat hun honden er mee uitgaan. Waarom ook niet? Een gezicht is een gezicht.

Rainer Maria Rilke

77

Nu wil ik wel Kerst.
(en dag 80 is bijna, ook al is ie eigenlijk allang geweest)

76

(ik moest heel erg lachen om de anti-duivenmaatregel op het hoofd van deze meneer in Antwerpen)

75

Vandaag. Met klik, klik, klik en straks klik.

En later misschien stofzuigen.

74

Le mistral

welke naam de wind ook heeft
hij is mannelijk in alle talen
of liever jongensachtig
overal blaast hij jurken bol
rukt hij aan wasgoed
en slaat verwoed en wispelturig
de bladen om van boeken
en van kranten

waar het niet waait
vallen geen bladeren
en maakt niemand bewegingen
zoals jij nu met je hand
door je haar zo sierlijk
en vergeefs

Miriam Van Hee

73

72

71

'Alle hermeneutici worden oud, dat is ook de reden dat ik hermeneutist wil worden.'

70

Hebban olla uogala nestas hagunnan
hinase hic enda thu
uuat unbidan uue nu

69

mijn conclusie van vandaag: een tweepersoonsbed opmaken is moeilijk en daarom ook leuker met z´n twee

68

Wie gaat er mee?

67

Ik adem niet, ik zing.
Zelfs als ik zucht, klinkt het
per ongeluk alsof ik
een paar noten neurie
die me vannacht, terwijl
ik sliep, zijn voorgezongen.
Het is alsof de lucht mijn deken is en ik
mijn hoofd het liefst
te rusten leg op het kussen
van mijn longen, de plek
waar ik mijn hartslag hoor
in vierkwartsmaat:
dat ik besta, dat ik besta.

gewoon Bart Moeyaert en geen Vergilius, Homerus of Catullus

66

Waarom ik naar New York wil.

65

´Songs are as sad as the listener´
Jonathan Safran Foer

Voor mij is de herfst vandaag begonnen. Ik vond het altijd het fijnste seizoen, maar dit keer moet ik er even aan wennen.

Of ik wel met mijn koptelefoon door de regen zou. Nee, maar de muziek past zo mooi.

64

What we built is bigger than the sum of two.
But somewhere I lost count of my own.
And somehow I must find it alone.
24 and blooming like the fields of May.
25 and yearning for a ticket out.
Dreams burn, but in ashes are gold.

Ik ben blij met het nieuwe album van Kings of Convenience.

63

fjsdofjsdfjiodsjfkljdaslfjodsfidsajiknrmbtlorgs

Voor als je niet weet hoe je het moet zeggen. Maar ik wil wel wat zeggen. Ik weet ook wát, maar ik weet niet hoe.

(zo mooi) (en deze ook) (en dat kunnen jullie allemaal hier downloaden)

62

(...)

leren tevreden te zijn met hoe
het vandaag is en hoe vandaag morgen
maken kan

61

Even op de site van DB´s kijken waar ik ook alweer langs moet:

Fiets: Nog geen 10 minuten van Centraal Station
Trein: Station Utrecht Zuilen ligt op 100 meter
Bus:
Lijn 4: halte Nijverheidsweg
Lijn 3: halte Marnixlaan
Lijn 10: halte Station Zuilen
Lijn 120: halte Amsterdamsestraatweg/Julianapark
Auto: Gratis Parkeren
Vliegtuig: Schiphol
Boot en helikopter: zelf uitzoeken

(help, dit is al bericht 61. nog 19 en ik weet nog geen nieuwe naam voor een nieuwe blog.)

60

Als kind de zomerochtend van het huis
in lopen. Ramen open. Binnen en buiten één.
De blauwe tram daar even geldig als de tinnen
vaas hier op tafel en het gasfornuis
en de gastvrije stoelen die je wachten.

Zo leeg dat je nog niet weet waar het heen
moet in je: moeders kind met de zachte
stem zijn, of vaders zoon, de onbevreesde
schildknaap van de eenogige rover
uit een wreed boek van oorlogen geleden.

Zo leeg en zo naar alle kanten open
als een zingende kooi nog zonder vogel.

Willem van Toorn

59

Romantisch: een veldboeket uit de bermen van Lunetten plukken en snotverkouden wakker worden. En volhouden: het ligt niet aan mijn mooie boeket waar gisteren nog een spin ter grote van een knikker uit kwam kruipen.

58

Voor mezelf, en voor alle anderen die er wellicht iets aan hebben, ik weet er wel een paar, één in het bijzonder (niet eens ik), die ik het wel in de oor zou willen schreeuwen (vandaar de caps lock - wie schreeuwt het in mijn oor?):

HET LEVEN IS HEERLIJK, HET LEVEN IS MOOI
MAAR - VLIEG UIT IN DE LUCHT, EN KRUIP NIET IN EEN KOOI
MENSCH, DURF TE LEVEN
JE KOP IN DE HOOGTE, JE NEUS IN DE WIND,
EN LAP AAN JE LAARS HOE EEN ANDER HET VINDT
HOU EEN HART VOL WARMTE EN VAN LIEFDE IN JE BORST
MAAR WEES OP JE VIERKANTE METER EEN VORST
WAT JE ZOEKT KAN GEEN ANDER JE GEVEN

MENSCH, DURF TE LEVEN

57

Schuin tegenover mij in de trein richting Groningen/Leeuwarden van gisteravond, zit een jongen met lang blond haar. Het haar hangt tot op zijn schouders en zit vast met zo'n vier elastiekjes, telkens zo'n 5 cm onder de andere. Een potentiele Keltisch student. Zijn korte broek met zakken laat zijn stevige, met lichtblonde haartjes begroeide, bovenbenen zien. Zijn schoenen kan ik niet zien, want de Oililytas van het meisje tegenover hem staat ervoor. Hij kijkt boos naar het scherm van de laptop op zijn schoot. Ik dacht: straks gaat die meegrinden met de death-metal die door zijn koptelefoon raast. In plaats van wat ik me had voorgesteld, gaat zijn telefoon en de jongen neemt op: 'Hoi oma!'

56

Yesterday´s here is not today´s here. Yesterday´s here is somewhere in Russia, in a wilderness in Canada, a deep blue nowhere out in the middle of the Atlantic Ocean. (...) We can never wake up in the same place we went to sleep in.

Steven Hall, The Raw Shark Texts

55

Misschien moet ik maar in het lot gaan geloven. Zou dat alles niet veel gemakkelijker maken?

Mijn lot: 'Maakt niet uit Jacolien, doe maar, ik ben je lot. Ik weet best wat ik doe'.

Dan kun je dus altijd vertrouwen op jouw lot en weet je dat uiteindelijk alles allemaal goed komt. Of kwam dat het al?

54

Waar de dingen zijn die ik ooit kwijt ben geraakt.

Achter de wasmachine. Er zit een gat van ongeveer 20 cm breed. Het is onmogelijk erin te kijken; dat zou het gasstel beklimmen betekenen. Ik durf het niet te proberen. Straks val ik erin. En het zou me niets verbazen als niet alleen míjn kwijt geraakte spullen daar liggen. Gisteren gleed de handleiding van onze combi-magnetron erachter.

De laatste houten haring van toen we op Vlieland waren. Het speldje dat op de grond viel en dat ik niet meer terug kon vinden tussen de straatstenen. Mijn accent. Mijn beste vriendin uit groep 7, 8 en de gehele middelbare school en meer dan één sok.

53

Een nieuwe te gekke studie, een nieuwe leuke klas, een nieuwe prachtige bibliotheek EN POES IS THUIS.

En hier een toepasselijke deuntje voor deze heuglijke dag en alle heuglijke dagen die hierna gaan komen:

52

Alle struiken, alle bomen, alle gaatjes, alle daken, alle schuurtjes, alle straten, alle steegjes, alle auto's (waarvan ik de sleutel heb), alle buren..

Geen friendfinder maar een catfinder op je telefoon.
Op dag 47 had ik nog medelijden met de baasjes die vermiste poezenposters ophangen.

Ik wil nu wel wakker worden. Wie knijpt?

51

Ongelooflijk. Onze Poes is kwijt.
Op zoek naar onze hond? Haar maatje? Snap er niks van. Iemand die een hekel aan ons heeft? Ze is nóóit buiten 's nachts. Is de liefste huispoes die bestaat. Bwu. :(

50

Dag 50, dag van de steen naast de vijver, de klompen, de val, de dikke enkel en de poef. Auw.

En de dag van de torenhoge ambities (ik hoef die kruk niet/ik wil een nieuwe garderobe/ik ga meer leuke dingen doen, (na het zien van alleen nog maar de trailer van Revolutionary Road) als het écht goed leren kennen van mijn camera, het meer tekenen, het meer schrijven, later heb ik een heel grote tuin, alle vogelsoorten uit mijn hoofd leren, ...).

O en ik ga mijn KoC-kaartje verkopen, en ga een nieuw KoC-kaartje voor in Rotterdam kopen, zodat ik hier óók nog heen kan!

Heb ik allemaal bedacht toen ik met mijn olifantenenkel op de poef lag.

49

Bwu. Ons allerallerliefste hondje overleden. En nog wel door een stomme tekenbeet. Ik wilde alle honden- en kattenbaasjes die ik vandaag tegenkwam zeggen iets te kopen dat wél helpt tegen de ondingen. Ik vind het onwijs zielig en naar en mis het beestje nu al héél erg.

En is het nou echt zo dat alleen huisdiermensen dat kunnen begrijpen?

47

Ik heb onze combimagnetron nagekeken toen we 'm vanmiddag op de stoep zetten. Het display'tje deed het niet meer. Wanneer ik zou slaapwandelen en mijn geweten z'n gang liet gaan, stond ik vannacht weer naast het beestje op de stoep (en ik ging op zoek naar alle vermiste poezen).

46

45

Ik probeer dingen te bedenken die kenmerkend zijn voor waar ik vandaan kom.

- Het aantal kerken dat we hebben (23). Ik woonde er achttien jaar en ontdekte pas dat er een kerk was die ik nog nooit had gezien. Wat vreemd te noemen is wanneer je de omvang kent van waar ik woon.
- Hoe netjes we leven. Zoals we vroeger binnen de lijntjes leerden schrijven, zo houden we ons aan de regels die er ooit waren (en nog steeds, daar houden we ook van, regels die er al heel lang zijn). Ooit was dit een fietspad. Nu heeft het meer weg van een stoep, maar dat maakt niet dat ik hier niet meer mag fietsen. Het is niet heel duidelijk waar onze lijntjes lopen, maar we moeten het er wel allemaal over eens zijn.
- We hebben een voorkeur voor een bepaald type scooter.
- Zondag eten we soep.
- We hebben allemaal hetzelfde zangerige in onze stem, iedereen vertelt ons altijd dat we zo mooi kunnen zingen.
- We zingen (mede daarom?) graag HARD
- We komen elkaar overal tegen, zouden het prima doen als detective of spion.
- We hebben het goed.

44

In het Wrakkenmuseum op Terschelling las ik onder andere dit over jutters:

Toen de storm met kracht tien op de kust beukte, ging de Godsdienaar met zijn gemeente in gebed. De kerk werd in hoofdzaak bevolkt door vrouwen. Immers, de mannen waren al lang en breed op het strand te vinden.
En de dominee, hij bad: 'Heer, breng alle zeelieden in deze zware storm weer veilig en wel naar hun huis en haard. Echter, is het Uwen wil, dat een schip moet stranden, laat het dan bij ons gebeuren.' En de vrouwen riepen in koor: 'Amen.'

Ha.

43

42

Nu is niet meer een tentje thuis, maar gewoon weer een huis. Heel gewoon en heel fijn en waterdicht. En Terschelling is nog steeds mooi (en kamperen nog steeds het allerleukst, mocht het waterdichte iets anders doen vermoeden).

41

Rood verbrande groetjes vanuit fietshandel en internetcafé in Skylge. Ik mag nog drie minuten. Het fijne muziekje duurt vier.

40

Beste wereld,

Ik wil u vragen of we het een keer anders kunnen doen. Meestal doe ik dingen (niet eens heel veel) op relatief vrij kleine schaal. Daarom durf ik u te vragen of ik het nu eens groot mag doen. Het is niet echt moeilijk, het gaat alleen wat anders. Misschien wordt er een verjaardag over geslagen, maar dan zorg ik er wel voor dat de taart zo is, dat het niet erg is.

Ik zou graag willen dat morgen niet woensdag, maar zaterdag is. Dus dan slaan we donderdag en vrijdag over. Het zijn maar twee dagen, twee namen. Tijd is altijd hetzelfde, gewoon, en daarom kreeg het namen, maar vrijdag is dus niet perse belangrijker dan donderdag. Mooier misschien.

Ja? Ik hoop dat u het er mee eens bent. Dat we morgen wakker worden en het zaterdag is. Zou u ervoor kunnen zorgen dat iedereen het weet? Misschien kan het nog in de krant. Of op het journaal. Dan ga ik morgen op vakantie.

Dankuwel.

39

1. Wie heeft 'm?
2. Mag ik er een rondje in rijden?



(de kans dat ik verdwaal, de weg kwijtraak of plotseling niet meer om kan draaien en ik ´m niet meer terug kan brengen, bestaat)

Alvast bedankt.

38

´We rennen door de donkere tuin, sluipzacht, Marijn in haar roze nachtjapon en ik op linkerlaarzen. Twee linkerlaarzen wennen sneller dan borsten en je kunt er rechtsom rondjes op rennen.´
Laura Broekhuysen

Dankjewel Margje voor het na het lezen van de eerste zin al leuke boek.

37

Tomaat, paprika, peper, stoplicht, brandweer, Mars (de planeet), tomatensoep, brievenbus, mijn jas, Ferrari.

Ik ben verbrand.

36

Voor de cellojongen van Utrecht Centraal (of namens?):



De uitvoering door de grijze man (Rostropovich, naar het schijnt) vond ik mooier, maardiemagikhiernietneerzetten. Het gaat erom dat ik het altijd weer zo mooi vind als de stationjongen het speelt.

35

ik begon met het maken van een lijstje en nu kan ik niet meer stoppen:

heel vroeg wakker worden, niet meer moe zijn en het idee hebben dat je de eerste bent die die dag naar buiten kijkt
heel hard fietsen, het liefst 's avonds, naar huis
de waddeneilanden
nieuwe muziek ontdekken en naar niets anders luisteren
wanneer je ergens heel veel foto's van hebt gemaakt, en ze daarna allemaal terugkijken
een heel goed boek (en de mooiste stukjes overschrijven of typen)
verliefd zijn (en mijn vriend die de hik krijgt wanneer hij heel hard moet lachen)
plantjes kopen
een nieuw jurkje vinden en het omdopen tot je lievelingsjurkje
iets heel moois, maar ook duurs kopen en je wel/niet schuldig voelen
kamperen
ergens net zo lang aan werken tot het perfect is
met de trein reizen
je benen heel goed strekken
rozig zijn

(...)

34

En allemaal van één blog: www.miekewillems.blogspot.com . Ik heb er niets gezien dat níet mooi is. En ik ben het eens met de sokken en sandalen (zie dag 3).

33

Ik kon niet kiezen tussen de zes soorten ham in het schap. Gerookte achterham (zag er best lekker uit, maar bestond voor de helft uit vet), ambachtelijke schouderham (ik wil gewoon liever niet weten waar het vandaan komt - schouder ligt er wel heel dik op). De vier andere ben ik de naam van vergeten, maar ze hadden allemaal iets dat me er van weerhield ze mee te nemen als tosti-ingredient.

Ik vraag me af hoe je vegetarier wordt. Volgens mij besluipt het je. Misschien besluipt het mij ook. Hypocriet is dat ik toen ik mijn rijbewijs had gehaald, ik een frikandel speciaal cadeau kreeg. Iets wat helaas typerend is. Maar subtieler (de frikandel) dan ham.

32

Te laat. Ik keek op spinvis.nl en zag dat de spinvis zelve vroeg Simon Vinkenoog kaartjes te sturen, omdat hij in het ziekenhuis lag. Zijn been. En nog een keer te laat: dat ik nu pas echt hoor wat hij te zeggen heeft (niet helemaal te laat dus).

leef met plezier
wat heb je er anders aan

31

Gisteren heeft 250 gram van mijn kalverliefde meegeholpen met het redden van de laatste buikvlinder van Woesterdam!

30

Twee meisjes in de speeltuin onder mijn balkon. Meisje 1 draagt de kleren van Mega Mindy en meisje 2 loopt op blote voeten. Ze probeert naarstig de aandacht van Mega Mindy te trekken.

MEISJE 2: Mega Mindy! .. MEGA MINDY! ... ME-GA-MIN-DY! .... MÉÉÉGA MINDÝÝÝÝ

Mega Mindy reageert nog altijd niet. Het blote voeten meisje wordt zichtbaar ongeduldig.

MEISJE 2: LÍÍÍÍÍSÁÁÁÁÁ!

Mega Mindy kijkt argeloos op.

29

Ik zat in de trein naar huis en las een nieuw boek. Een leuk boek; het gaat over bevers (hoedna's eigenlijk - Afrikaanse) en eerste liefdes, maar ik was moe. Op bladzijde 31 bleef ik steken, en wel op één stukje zin:

Annepiet mankeerde niets (tot de macht drieduizend)

De drie woorden namen het lezen over en ik vergat dat ze onderdeel van het verhaal van de bevers en de liefde waren.

De conducteur kwam langs. Ik liet mijn vervoersbewijs zien en hallo'de haar Annepiet mankeerde niets. Daarna viel ik in slaap, maar het was geen slapen: ik was aan het Annepiet mankeerde nietsen. Toen ik over moest stappen, hingen er nog steeds drie woorden in mijn hoofd. Ik begon me zorgen te maken. Toen ik bij mijn bus aankwam, zag ik dat de chauffeur buiten stond te roken. Opgelucht dat ik mijn mond niet hoefde te gebruiken, haastte ik me naar een plek in de bus. Een plek die veilig was: er zat niemand bij me in de buurt die wellicht op het idee zou komen me te vragen wat ik zoal doe.

Toen ik mijn bus was uitgestapt, nog steeds in de roes van de woorden en hoe ik ze kon vergeten (en hoe mijn leven eruit zou gaan zien -zou gaan klinken- als dat vergeten zou mislukken), liep er een wit poedelachtig hondje op me af. Het baasje liep een paar meter verderop. Ik bukte me om het beestje te kunnen aaien en toen ik opkeek liep het baasje op dezelfde hoogte als waar het hondje en ik elkaar stonden te begroeten. De vrouw keek me aan en ik zei: 'Wat is ze lekker zacht'. Toen de vrouw reageerde met een net zo'n poedelige 'Ja-ha' als haar hondje, was ik opgelucht. Er mankeerde me niets. En ik was bijna thuis.

28

27

Geestelijk gehandicapte vrouw in de trein tegen haar moeder:

'Ik word wel reiziger als ik ooit nog eens volwassen word.'

26

Fjfodsiufdsofoufuoufuuufsxzzzzamazamoaozoaoz.

Wie legt me uit waar Lost ook al weer over ging? Ik heb de samenvattingsaflevering gemist.
Wie weet hoe je ook al weer schrijft? Ookalweer?
Wie tipt me het volgende boek dat ik ga lezen?
Welk boek?

25

Ik ga literatuurwetenschap studeren. Ik had nog nooit zoveel zin om naar school te gaan. En de vakantie is nog niet eens begonnen.

(de foto is van Laurie: http://www.flickr.com/photos/mademoisellelaurie/ )

24

Tijdens het eten hadden we het over de middelbare school. Mijn zus vertelde waar ze die nacht over had gedroomd. Ze had ontdekt dat ze kon vliegen. Ze vertelde haar vriend over haar nieuwe truc en wel alle: hij kon het ook. Samen gingen ze naar hun oude middelbare school.

Ze besloten naar het raam van mevrouw Gosliga te vliegen, om haar vervolgens vanachter het raam toe te schreeuwen:

'Zie je wel?! Wij kunnen heus wel wat!'

Ha, ik vond het een mooie droom. Pipi meets Peter en de vliegende autobus.

23

Ik ben bezig aan een kort verhaal. Alleen het zeggen dat ik dat doe, brengt vaak heel veel pech. Opeens weet ik niet meer waar het ook alweer over moet gaan. En mijn zinnen zijn ineens niets anders dan lang en ingewikkeld. Maar misschien dat ik het nu eens afmaak. Juist omdat ik nu zeg dat het nu gaat mislukken. Omgekeerde wereld!

Er bekruipt me een naar voorgevoel dat mijn hele idee af wil pakken, maar ik negeer 't! Weg!

...

Ksst!

22

Een gastbijdrage van A.R. Ypma:

Grubbeld. Grubbeld is een naam. Ik kom er achter dat dit een bestaande naam is met een d of met een t, mij maakt het niet zoveel uit. Het wort pas leuk als je het vaker achter elkaar zegt;

grubbeldGrubbeltgrUbbelt..

Alsof er iemand bestaat die Grubbelt heet, en aan "Grubbelen" doet. Eigenlijk is het helemaal niet zo gek. Voor hetzelfde geld zou ik het nu over lepels, pruiken of komkommers hebben.
Vooralsnog is Grubbelt een aparte naam, stel je eens voor dat je je schattige baby Grubbelt aan de borst hebt...

Genoeg voer voor een prachtige droom.

21

De volgende keer maak ik geen weblog die me verplicht dagelijks iets te schrijven. Het lukt me toch niet. Maar ik ga nog wel braaf 59 dagen volmaken (waarom geen veertigdagen.blogspot.com?).

En waarom kan een mens niets anders dan praten of geluiden imiteren van andere levende wezens? Een spinnend geluid is toch niet eens zo héél misplaatst?

20

Ik moest hardop lachen om mijn horoscoop. Ik voel me betrapt!

Jouw nuchtere instelling van de laatste dagen helpt je probleemloos door het alledaagse leven. Wat een verandering nietwaar? Het is maar een fase en dat weet je, want echt nuchter ben je niet.

Nou, nou en! Ik heb nu wel mooi mijn rijbewijs!

19

Zomer giert door mijn aderen! En door mijn neus, ogen en oren. Maar dat dan in de vorm van jeuk en/of niezen. De zomer komt tot uiting als het twijfelen tussen de twee mooiste campings, het kopen van een zomerjurkje, een zomersjaaltje, naakt willen zwemmen, blote voeten, vieze voeten, heel veel fietsen, de polder mooier vinden dan ooit, mijn balkon fijner vinden dan ooit, de plantjes meer water geven dan ooit, en het luisteren naar God help the girl (ode aan Belle&Sebastian!). Dat laatste versterkt het zomergevoel overigens ook (voor meer: klik ).

18

Is history recorded?
Does someone have a tape?

11 oktober Kings of Convenience! Een beetje hetzelfde als voor het eerst een piramide of een ijsvogel zien, examen doen, een koe van dichtbij in plaats van ver weg in een weiland of voor het eerst verliefd.

17

Nu ik niet meer studeer, bestaat de zes weken durende zomervakantie plotseling niet meer (iets wat per ongeluk rijmt).

-

De boom vanuit mijn raam heeft een rare top. Wat is raar? Een man met zingende schoenen en een fluitende stropdas? Zelfs dat zou me niet verbazen. Maar waar andere bomen rond zijn en waar wat groeigrage takken uit het dak steken, eindigt deze boom met een stomp. Een beetje zielig wel, een zaadje dat ongelukkig in de zonrijke tuin terecht kwam, met de gevolgen van dien? (een echtgenoot met een uitschuifladder en een zaag? een talent voor klimmen, en een zaag?) Enfin, om het plekje warm te houden, komt er elke avond (echt) een merel langs om er te zingen.

16

tick-tock, this clockwork will stop
you're the key for winding up my heart
brick-brack, if you don't wind me up
the sky will lie upon me like a passed-out drunk

En wij gaan bijna op vakantie.
In augustus naar Terschelling en het eerste weekend van september naar Vlieland.



En dit vind ik nu al maanden het fijnste liedje dat er bestaat.
Vandaag zou dag 18 moeten zijn. Of misschien al wel 20, maar zo kom ik ook wel bij 80.

15

Hoe weet je wat je worden wilt, naast gelukkig? Ik houd het meest van de momenten er tussenin. Net als in de trein (misschien moet ik hierna maar een blog beginnen over de trein). Weg, maar ook op weg. Alleen nu hang ik er wel lang genoeg tussenin.

Wat word ik later? Docent Nederlands is uitgesloten, dat is alvast iets wat ik niet worden zal. Naast burgemeester.

Dolfijnentrainer? Schrijver? Moeder? Tuinier? Kattenvrouwtje? Eigenaar van een geitenboerderij? Dichter? Avonturier? (acht maal jááá!)

Dus wat ga ik studeren?

14

Er wonen al dertig jaar drie flamingo's (en een ara) in de Intratuin in Utrecht? Ik ben nog steeds stomverbaasd.

Op het bordje bij hun pierebadje:
'Hoi, wij zijn Kwik, Kwek en Kwak. We voelen ons hier heel erg op onze plek, dus wij lopen nooit weg.'

Ik geloof er níks van. Die prachtige beesten zijn daar helemaal niet gelukkig en het zou me niets verbazen als het hele Intratuinteam na sluitingstijd de flamingo's weer naar hun plek wijst. Of iets met roze tranen.

De Intratuinman: 'Ik vind het in elk geval prachtige beesten en ze zitten strak in de veren, staan er echt perfect bij.' Net plantjes.

Gelukkig zijn een paar helden me al voor geweest: http://www.flamin-go.nl/ Al mocht het (nog) niet baten.

13

Vanochtend haalde ik vol glorie mijn propedeuse op. Het regende niet eens, terwijl het dat al de hele ochtend deed. Net alsof alle wolken mij ontweken. Fietsen door de regen is niet eens zo erg, maar droge haren waaien gracieuzer in de wind dan natte. En ik kocht nieuwe plantjes. Een paar maar, want meer kon ik niet meenemen op de fiets. En vanavond is mijn televisie aangesloten, olé!

12

Verstrooid. Inmiddels ben ik weer compleet. Maar mijn hart heb ik moeten lijmen, het lag in diggels op het station.
Mijn hoofd vond ik als laatst, dus ik moest een voorbijganger mimen om hulp. Samen gingen we op zoek naar wat ik kwijt was. Ik weet niet eens of ík er toen wel was. Misschien gaf ik (mijn hersenen) vanaf een andere plek de rest van mijn lijf, mijn romp met armen en één been, wel door wat ik moest doen. Mijn rechterbeen vonden we in het pannenkastje en mijn hoofd lag te dromen op een stoel op mijn balkon.

11

In een winkel werken is te gek. Vooral vanwege het mooie rariteitenkabinet dat alle klanten samen vormen (ja net zoals in de trein). Vandaag was er een meneer die achterover sloeg (en vijf minuten lang niet meer overeind kwam) van de mooiheid van onze winkel. En hij verzamelde groetjesbriefjes. En of ik er ook eentje wilde schrijven.

10

Wat begon als het rommelen in een boterhamzakje, vervolgde zich als druppels die vielen op het dak. Ik rook de broodjes van de man naast me, wat me nog meer deed geloven dat het niet heel veel druppels, maar heel veel mensen met heel veel boterhamzakken waren.

9

Het oog van een bultrug die aanspoelde op het strand van Vlieland. Ik blijf er maar naar kijken.

(Dirk de Bruin maakte de foto: http://www.flickr.com/photos/dirk_bruin_vlieland/)

8

In de Zadelstraat zat een papegaai, buiten in een kooi te kijken naar een duif op de stoep.

7

we ademen ons

ik kijk je aan
zo kan ik goed zien
dat jij het bent
dit is de laatste kus die ik je ooit geven zal
ik kus je en weet

natuurlijk niet

6

Hoe lang moet je broeden op een verrassingsei? Het is begonnen met verveling. En misschien is dat het wel nog steeds. Alsof ik zit te wachten tot de koningin langskomt en ik nog harder mag wapperen met mijn vlaggetje (dat zijn dingen die ik alleen bedenk als ik heel lang denk). Of wachten totdat ik beroemd ben.

En nu ben ik ernstig. Soms dan ben ik gewoonweg in een ernstige bui. Dat is niet erg. Ik ben ook niet zielig (dag 6 is ook niet meteen een klaaglied, ik schrijf gewoon over dat ik denk), maar ga ineens nadenken over serieuze dingen. Of ik later wil trouwen. Gaan honden naar de hemel? En poezen. Katten. Altijd als ik over poezen of katten praat, weet ik niet of ik poes of kat zal zeggen. Iets bedenken komt van denken. Dus, eigenlijk, als ik nu heel lang nadenk.. Dan komt er vast iets. Soms denk ik zo na dat ik niet meer weet wat ik denk (nu?). En dan is het ook allang niet serieus meer. Soms gaat nadenken beter als je even niet hebt nagedacht. En soms is een ernstige bui dan meer een kwestie van ernstig kijken.

Dus eigenlijk verveel ik me nog steeds.

5

Meest merkwaardige klant van de dag:
'Moet ik ook nog hooi of voer in dat vogelhuisje doen?'

4

Dag 4 is een treurige dag. Ik weet niet wat te schrijven. Dus: tranenthee.

Uil pakte de ketel uit de kast.
'Vanavond ga ik tranenthee zetten,' zei hij.
Hij zette de ketel op zijn schoot.
'Zo,' zei Uil, 'ik ga beginnen.'
'Stoelen met kapotte poten,' zei Uil.
Zijn ogen werden al een beetje nat...

3

Eerlijk: het lijkt me meer dan aangenaam met sokken in sandalen te lopen. Fris en dus koud, maar óók warm (de sokken).

2

Inmiddels maakte ik mijn idee ten schande. Namelijk in de vorm van het drie dagen niet schrijven. Schuld ligt bij een lang familieweekend Rummikuppen, barbecueën en huifkar rijden in (mooi) Drenthe!

In de trein naar Emmen schreef ik nog.

Er was een man die vroeg of hij een foto mocht maken van alle mensen in de coupé. Ik vond het een mooi idee (elke keer dat ik in de trein zit ben ik lid van een opmerkelijke verzameling mensen).

De jongen met het gezicht zat naast het meisje met de schoenen. Ik zat tegenover het meisje met spinnen als ogen. En volgens mij zat de meneer die wist dat ik niet loog, omdat ik soort van blauwe ogen heb, aan de andere kant van de coupé. De rest heb ik niet gezien.

Ik stemde toe. Nu wil ik graag weten als wie ik op de foto sta. Hoogstwaarschijnlijk als mijn spiegelbeeld. (Het meisje met de ogen die liever wilden slapen dan in de lens te kijken. Het kattenvrouwtje met de harige trui. Niet het meisje met het hoofd, maar simpelweg Het Hoofd.) Ik-weet-het-niet.

Ik moest wel denken aan alle foto's waar je per ongeluk opstaat, maar waar je niets van weet.

En oja, ik ben natuurlijk het meisje met de soort van blauwe ogen. En het meisje dat niet loog.

1

Tachtig dagen. Ik weet niet waarom tachtig, maar ze moeten lukken. Elke dag ga ik iets schrijven. Ik probeerde uit te rekenen tot wanneer ik dit vol moet gaan houden, maar ik ben niet goed in rekenen. En wanneer ik niet iets als dit verzin, ben ik ook niet goed in schrijven. Ik weet niet wat ik allemaal schrijven ga, maar vandaag begint in elk geval met 1. Dag 80 klinkt nu vooral als een nauw bloedverwant van zestigziljard, maar tellen tot tachtig kan ik wel.

Eh, dag (1).